Contracten

Met een contract kan van alles aan de hand zijn. Je wilt ervan af, je dacht dat je ervan af was, maar blijkt eraan vast te zitten. De wederpartij zegt tussentijds op, mag dat? Je bent bedrogen, vind je. Is dat ook in juridische zin het geval?

Waar het bij een contract om draait, is – bovenal – het overeenkomen van afspraken tussen partijen. Vaak twee partijen, maar net zo goed kunnen meerdere partijen betrokken zijn. Contracten zijn er in vele vormen en gedaanten. Denk aan een franchisecontract, de distributieovereenkomst, een geheimhoudingsovereenkomst, een koopcontract, licentieovereenkomst, Service Level Agreement, een agentuurovereenkomst, een huurcontract, de vaststellingsovereenkomsten. Je ziet, eindeloos veel mogelijkheden.

Zodra een contract getekend is, hebben partijen verplichtingen jegens elkaar. De ene partij verplicht zich, bijvoorbeeld, tot het leveren van een dienst (een fotograaf, een tekstschrijver, een accountant, etc.) en de andere partij verplicht zich ertoe voor die dienst te betalen.

In principe mogen partijen zelf kiezen hoe ze de inhoud van hun contract vorm geven, het uitgangspunt is contractsvrijheid. Het Burgerlijk Wetboek kent een ‘open contractssysteem’. Dit is niet totaal onbegrensd, er moet wel rekening worden gehouden met bijv. de goede zeden, openbare orde en de beroemde ‘redelijkheid en billijkheid.’ Tevens kan een contract onredelijk bezwarend zijn voor de wederpartij, ook dan eindigt de contractsvrijheid en wordt zij begrensd door de wet. 

Hoewel de wet, met betrekking tot overeenkomsten, de nodige algemene bepalingen kent, is in veel gevallen – vanwege genoemde contractsvrijheid – het contract zelf de juridische basis voor bijv. het beëindigen van een contract. In de meeste contracten zal over het beëindigen of opzeggen ervan, een bepaling daaromtrent zijn opgenomen.

Wanneer de wet wel direct in beeld komt, is bij de zogeheten ‘benoemde overeenkomsten’. Dit zijn overeenkomsten die met zoveel woorden in de wet benoemd zijn, en waarop specifieke regels van toepassing zijn. En uiteraard is de wet van belang als partijen zich niet aan de regels houden, dat gaat dan niet. Een en ander kan reden zijn het contract te ontbinden of zelfs te vernietigen. Je moet dan denken aan bedrog, dwaling, verzuim, een tekortkoming, misbruik van omstandigheden. Maar ook minder ´zware´ voorschriften waarbij het van belang is dat de vorm van het contract aan de wettelijke eisen voldoet. Dit is het zogenaamde schriftelijkheidsvereiste.

Is dat allemaal nodig? De wetgever vindt van wel. Het doel van het voorgaande is zowel het particuliere als het algemene belang te beschermen. Dit is, vindt men, nodig omdat partijen maar heel zelden gelijkwaardig zijn. Bij veel contracten is sprake van een ‘zwakke’ partij (bijv. werknemer, huurder, koper) en een ‘sterke’ partij (werkgever, verhuurder, verkoper). Dat geeft niet, maar de rechten en belangen van de zwakke partij verdienen – aldus de wetgever – een minimum aan bescherming.

De veelheid aan regelgeving (contracten hebben met Boek 3, Boek 5, Boek 6 en Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek van doen), maakt dat bij een conflict aangaande contract/contractuele bepalingen, een advocaat vaak onontbeerlijk is. Het verdient, zeker als het gemoeide geldbedrag substantieel is, aanbeveling een advocaat op z’n minst te raadplegen. Hij of zij kan je vervolgens vertellen of het aanspannen van een rechtszaak tot de mogelijkheden behoort. Dat wil zeggen: kans van slagen heeft. 

Meer informatie? Klik hieronder!

• Beëindigen
• Distributie- en agentuurovereenkomst

Plaats je opdracht hier en een ervaren advocaat zal je helpen. »»