Wellicht zit je te wachten op een oplossing, maar deze lijkt nog ver weg. Een advocaat kan de kans op een oplossing vergroten. 

Plaats opdracht

Waarom een advocaat?

Een van de meeste voorkomende conflicten zijn te vinden binnen het contractenrecht. Deze conflicten zijn vaak onderling op te lossen. Als jij als consument een T-shirt hebt gekocht dat op 30 graden is gewassen, maar van maatje XL naar S is gegaan, zal de verkoper waarschijnlijk het geld teruggeven of een nieuw T-shirt aanbieden. Bij sommige producten en bepaalde conflicten zijn de oplossingen niet zo snel te vinden. Denk bijvoorbeeld aan een gebrek bij een auto. Onderdelen zijn duur en het verschil in kennis over het onderwerp is vaak groot. Hierdoor kan het conflict uitlopen in onbegrip, verschillende interpretaties en de vraag die dan overblijft: wie heeft gelijk? Een advocaat zal voor opheldering zorgen en samen met jou opzoek gaan naar een oplossing. Indien er geen overeenstemming is over een oplossing, zal een bindend besluit van een geschillencommissie of de rechtbank een uitkomst kunnen bieden.

Wanneer is er sprake van non-conformiteit?

Non-conformiteit is met andere woorden; indien het product gelet op de aard en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de koopovereenkomst mocht verwachten. Er is echter geen termijn gesteld aan het feit wanneer een product nog als non-conform kan worden beschouwd. Als de verkoper immers aan zijn verplichtingen heeft voldaan en naar de aard van het product blijkt dat het termijn van een verwachte levensduur is verlopen, dan zal er mogelijk niet meer van wanprestatie gesproken kunnen worden. Van wanprestatie is sprake wanneer één van de partijen toerekenbaar tekort schiet in de verplichting tot nakoming van een verbintenis, oftewel contract. Wanneer een verkoper niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan, is te lezen in de tekst over consumentenkoop voor de verkoper. Een koper mag onder andere verwachten dat de verkoper ervoor heeft gezorgd dat het product de eigenschappen bezit die voor normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarbij deze konden worden verwacht.

Als is vastgesteld dat de verkoper inderdaad niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan, zal de koper de verkoper aansprakelijk kunnen stellen. Aangezien in bepaalde gevallen de verkoper een tussenpersoon is, is het ook mogelijk om de leverancier aan te spreken. Dit is gebaseerd echter niet gebaseerd op de wet van non-conformiteit en consumentenkoop, maar op grond van productaansprakelijkheid.

Het is echter niet zo zwart-wit als dat hierboven staat beschreven. Een product kan immers ook conform zijn, ondanks dat de verkoper niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan. Het is immers mogelijk dat de verkoper heeft medegedeeld dat het product enkele onderdelen mist. Als de koper hier toch mee akkoord gaat, kan hij/zij zich niet nadat het contract is gesloten nog beroepen op non-conformiteit. Daarnaast kan er nog onduidelijkheid ontstaan over ‘wat er van het product mag worden verwacht’. In de wet, te weten artikel 7:17 van het Burgerlijk Wetboek, is getracht hier enige handvatten voor te geven. Hierbij spelen de mededelingen en toezeggingen van de verkoper ook een grote rol. De verwachting die de verkoper schept, dient hij ook na te komen. Als er een folder met voorwaarden en informatie over het product wordt meegegeven, dan dient het product ook te voldoen aan de informatie die in de folder is opgenomen. Is dit niet het geval, dan kan het product als non-conform worden bestempeld. De volgende situatie geeft weer wanneer dit wetsartikel toegepast zou kunnen worden:

Voorbeeld
Inge heeft zin om vanavond een rijstgerecht te eten. Ze gaat naar de supermarkt om boodschappen te doen. Ze heeft gehoord dat thaise rode curry een lekker gerecht is. Ze koopt een kruidenpasta en de benodigdheden die op de verpakking staan beschreven. Thuis gaat ze aan de slag. Ze volgt het recept en de keuken verandert langzaam in een Thais-paleis. Een uur later zit ze aan tafel om te gaan genieten van haar rode curry. Na een hap blijkt het totaal niet haar smaak te zijn. Ze gaat terug naar de winkel en vordert schadevergoeding. Ze stelt zich op het standpunt dat het product niet aan haar verwachtingen voldeed.

De verwachting die bij Inge is geschept, heeft geen betrekking op de relatie van verkoper en koper van het product. Zij had enkel ten horen gekregen dat rode curry een lekker gerecht is. Dit is echter zeer subjectief en geen informatie die je kunt garanderen. De thaise rode curry zal dus niet voldoen aan het non-conformiteitsbeginsel. Indien de curry over de datum zou zijn, dan is de verkoper zijn verplichting tot het leveren van een kwaliteit product niet nagekomen. Het product zal dan wel worden omschreven als non-conform.

Bij non-conformiteit dient de koper hierover de verkoper in kennis te stellen. Dit dient binnen twee maanden te geschieden. Na twee maanden is het niet meer mogelijk om hier op terug te komen. Het is raadzaam om de verkoper schriftelijk op de hoogte te stellen van de non-conformiteit. Indien er alsnog een conflict ontstaat over een overeen te komen oplossing, zal achteraf aangetoond kunnen worden dat de koper wel de verkoper in de gelegenheid heeft gesteld om het probleem op te lossen.

Wanneer is er sprake van een garantietermijn?

In de wet is een wettelijk garantietermijn opgenomen. Hiermee wordt de termijn bedoeld waarin de verkoper van het gebrekkig product aansprakelijk kan worden gesteld. Deze aansprakelijkheid ziet op een vordering tot het herstel, de vervanging of schadevergoeding van het defect product. De wettelijke termijn is in de meeste Europese landen, vastgesteld op 2 jaar vanaf de dag dat je het koopcontract bent aangegaan. Voor Nederland geldt echter dat er geen vaste termijn in de wet is bepaald. Wellicht leidt dit tot de vraag: is er dan wel sprake van een garantietermijn?

Nederland heeft aangehaakt bij het conformiteitsvereiste die in artikel 17 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek zijn te vinden. Deze vereisten bepalen dat een gekocht product, gelet op de aard ervan en de mededelingen daarover van de verkoper, de eigenschappen moet bezitten die de koper op grond van het koopcontract mag verwachten. Als koper mag je dus verwachten dat het product eigenschappen bezit en een bepaalde levensduur heeft die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid ervan niet hoeft te betwijfelen. Denk bijvoorbeeld aan een tweedehands aankoop via marktplaats. Je dient hierbij in je achterhoofd te houden dat ‘zo goed als nieuw’ suggestief is en dat er een mogelijkheid bestaat dat het product bepaalde eigenschappen wellicht niet meer bezit, zoals een nieuw product.

De norm die wordt gesteld door de wet, naar aanleiding van de conformiteitvereisten, is een open norm. Dit houdt in dat er vaak een eigen interpretatie wordt gegeven aan het begrip ‘te verwachten levensduur en te verwachten eigenschappen’. Deze norm dient open te zijn, vanwege de verschillende soorten producten. Van een T-shirt van 10 euro, kun je geen 2 jaar garantie verwachten. Echter, van een wasmachine van €450, - mag je wel meer verwachten dan dat deze al binnen 2 jaar gebreken vertoont. Het volgende voorbeeld geeft weer waar het conflict ten aanzien van garantie ontstaat.

Voorbeeld
Conny en Hein wonen al een aantal jaren in een gemoderniseerd jaren '30 huis. Het interieur is ook gericht op een combinatie van modern en authentiek. Helaas heeft een week geleden de oven zijn dienst bewezen. Het was een ouderwetse houtoven die los stond van het keukenblok. Ze willen graag weer hetzelfde model, maar deze lijkt niet meer verkrijgbaar tot het moment dat een vriendin ze wijst op een antiekwinkel. Conny en Hein zijn zeer enthousiast en ze vinden daar de oven die ze willen. Bij de aanschaf blijkt dat de winkel een standaard beleid voert over de garantie. Zij hebben deze voor elk product vastgesteld op 1 jaar. Conny en Hein geven aan dat ze het hier niet mee eens zijn. Zij stellen namelijk dat het een oven betreft waarbij verwacht mag worden dat dit minimaal 4 jaar zonder gebreken zijn doel moet kunnen dienen. De winkellier stelt zich op het standpunt dat 1 jaar voor antieke producten voldoende is, omdat men niet kan verwachten dat deze nog 100% in goede staat verkeren.

Leg direct je vraag voor aan een advocaat